Prolog

"-Ty gruba świnio! Gdzie leziesz?
-Na pewno do koryta, bo tam jej miejsce!
Dziewczyna nie wytrzymując wybiegła z wielkim płaczem ze szkoły. Mijając chodnikiem setki przychodni nikt nie spytał się jej co się stało, czy potrzebuje pomocy. Bo to taki pieprzony świat!
Będąc już w domu stanęła przed lustrem i powiedziała sama do siebie:
-JESZCZE SIĘ ZMIENIĘ! A ONI BĘDĄ PROSILI MNIE O WYBACZENIE!"
Przypominając te chwile dziewczyna stoi przed lustrem. Pojedyncza łza spłynęła powoli po jej policzku. Szybko ją wsączyła w śnieżnobiałą chusteczkę, a policzek przypudrowała, aby nie było widać jasnego śladu. Nad jej makijażem pracowały trzy osoby, szkoda, aby je zniszczyć, przez wspomnienia  z dzieciństwa, koszmarnego dzieciństwa... -Pomyślała.
Dziewczynie dano znać, że jej kolej. Wyprostowana, silna i pewna siebie wyszła na wybieg!
Nie mogła uwierzyć, że jej słowa stały się prawdą. Alex jest teraz jedną z najpopularniejszych modelek w Londynie, chociaż jest polką.
"Marzenia się spełniają"- Pomyślała schodząc już z ostatniego schodka prowadzącego za kulisy.

Ciągle tylko dręczy dziewczynę jedno pytanie: "Dlaczego oni mnie nienawidzili, przecież miałam tylko lekką nadwagę?!"
Wszystkie wspomnienia, złe wspomnienia wróciły. Alex rozkleiła się. Stanęła przed lustrem powinęła koszulkę i złapała się za brzuch "Jestem idealna..."- pomyślała. Za to na jej twarzy panował istny chaos!  Rozmazane cienie, tusz do rzęs, kredka do oczu, wszystko niczym dziewczyna zombie, MODELKA ZOMBIE...